Maandag:

De toestemming voor de twee Cabaret Songs van Benjamin Britten is binnen. Dat betekent dat ik kan gaan beginnen met arrangeren. ‘Funeral Blues’ and ‘Tell me the truth about love’ here we come!

 

Dinsdag:

Sinds de film ‘Four Weddings and a Funeral’ ben ik gek op de ‘Funeral Blues’ van W.H. Auden en nu ik zo in de partituur duik, hoor ik het accent van acteur John Hannah door de noten heen. De Schotse treurnis om zijn overleden vriend geeft het gedicht iets ‘ronds’. Precies hetgeen ik mis in de versie van de geweldige componist in wiens keuken ik nu kijk.

 

Woensdag:

Het is duidelijk de bedoeling van de componist geweest om de stem hoorbaar te houden, daar slaagt hij goed in door te werken in drie lagen: hoog, midden en laag. Toch maakt de compositie op mij een wat theoretische indruk. Het kan lekkerder en volgens mij is bij Calefax hier de winst te behalen!

 

Donderdag:

In mijn bewerking krijgt elk instrument een duidelijke functie. Ivar Berix kan op zijn klarinet de muzikale interrupties plegen, precies zoals Britten ze bedoelt, zonder dat hij daarbij onze soliste, zangeres Cora Burggraaf overstemt. In de zachte passages zit hoboïst Oliver Boekhoorn wat ligging betreft boven Ivar, maar op de expressieve momenten schiet Ivar over hem heen. Dan de laagte: voor mij ligt het perfect! In dit lied wil ik de laagste noten van de basklarinet gebruiken, dan wordt het meer klank dan toonhoogte. De basklarinet als slagwerk: mijn partij is de grote trom. Het is toch wel een enorme puzzel om de middenstemmen niet te laten overheersen.

 

Vrijdag:

Ik kan er niet om heen: Raaf Hekkema zal op zijn altsax een bepalende middenstem spelen. Het moet immers een blues worden. Waar Britten meer in de klassieke hoek bleef, wil ik echt graag het lied meer naar de jazz trekken. Ik moet alleen in de gaten houden dat Raaf in een voor hem gunstig register blijft, maar gedrild als hij is door 27 jaar Calefax, zal hij Cora niet overstemmen.

Samen met Alban Wesly op fagot zal hij gedeeltes van melodie verdubbelen. Vooral in het begin, want later als de harmonie rijker en meer wrang wordt, laten zij de melodie los. Aan het eind wordt Cora weer opgepakt, maar nu door Oliver: hij sleurt haar in verdubbeling door het fortissimo van de slotmaten.

Zo, de noten zijn er. Nu nog partijen maken, opsturen en wachten op het moment van de eerste repetitie: alles wat ik bedacht heb, zou het werken?

 

Jelte Althuis, basklarinettist van Calefax Rietkwintet

UA-141686106-1