BASKLARINET
Een basklarinet kan schreeuwen, ronken, mierzoet en fluisterzacht zijn. Het is een geweldig instrument dat een veel prominenter plaats in de kamermuziek verdient. In mijn tijd op het conservatorium was de basklarinet een instrument waar de meesten met een grote boog omheen liepen. Dat kon ook, want hij lag achterin een kast, was slecht onderhouden en hing met elastiekjes aan elkaar. Wie er op moest spelen voelde zich onhandig. Ik ook, maar het instrument fascineerde me meteen.
Harry Sparnaay heeft me op het conservatorium in Amsterdam geleerd om de basklarinet zo te hanteren dat het van een moeilijk te bespelen apparaat een muziekinstrument is geworden waarmee ik mijn verhaal kan vertellen.
CONTRABASKLARINET
In 2010 kwam er een houten contrabasklarinet op mijn pad. Een zeldzaam instrument en voor veel musici een instrument om bang van te worden, een basklarinet in het kwadraat. De geschiedenis van de basklarinet herhaalt zich vijfentwintig jaar later: dit instrument is kritisch op elk gebied en wil de contrabasklarinet meer te beluisteren zijn, dan moeten er meer stukken voor komen. Er is weinig muziek omdat er weinig spelers zijn en andersom. Die vicieuze cirkel wil ik graag helpen doorbreken. Samenwerking met componisten die willen schrijven voor de contrabasklarinet vind ik zeer interessant. Ze kunnen me uitdagen meer uit het instrument te halen en ik kan ze laten horen hoe dit instrument het beste tot zijn recht komt.
‘IJsvogel’ voor contrabasklarinet met ‘live electronics’ (comp. en ‘live electronics, Wouter Snoei) Jelte Althuis, contrabasklarinet
